husseflus - vliegen en doorgaan
2 juli 2006
En zo heb ik me opgegeven om een stukje te schrijven voor de weblog. Op zich heel spannend want eigenlijk maak ik best veel mee, en aan de andere kant heb ik zoiets van: "volgens mij ben ik oersaai en valt er niets te vertellen". Een soort van plankenkoorts misschien maar dan op het droge? Ok, ik spring maar eens van die duikplank het diepe in. Zoals sommige van jullie al weten ben ik een jonge alleenstaande moeder met twee puberdochters waarvan er ééntje een kindje heeft van een paar maanden oud, en wat ik toch wel een beetje mis is dat ze nu alweer zo groot zijn en ik zo weinig kan tutten meer met ze.
Een dagje uit mijn leven. Half zeven, de wekker, ik draai me om om hem vijf minuutjes later zetten, of dat iets uitmaakt? Het geeft me wel de tijd om wakker te worden. Garfield kijkt me vanaf de andere kant aan. Groot staat die ondeugende kat op twee posters bij gebrek aan iets leuks voor aan de muur. Ik vlieg het bed uit...auwww verdorie weer die middelste poot van het bed. Op de één of andere manier zijn mijn tenen elke keer de pineut en ze lijken zelfs iets uit elkaar te gaan staan door het vele stoten. Is die poot in het midden er niet gewoon tussenuit te zagen? Even ga ik op bed zitten en wiebel met mijn tenen waarbij ik Garfield aankijk als de schuldige. De kat lijkt alleen maar hard te gaan grijnzen en ik zit te bedenken of ik hem van de muur zal trekken om me af te reageren. Ik heb geen tijd en hinkend schiet ik toch maar de badkamer binnen. Vlug douchen, opmaken, haren föhnen...het hele vrouwelijke ritueel en in het voorbijgaan op weg naar de keuken maak ik de kinderen wakker. Vlug boterhammen maken voor de kids met een beker melk, en ik hoor dat ze al klaar zijn met wassen. Eén voor één stuiven ze de keuken in om letterlijk aan te vallen. Tijdens het eten kam ik hun haren en maak er iets leuks van. En na het tandenpoetsen is het tijd voor de rit naar school.
Ik benijd de moeders die een auto hebben, want ik heb maar twee fietsen en moet dus telkens iemand achterop nemen door weer en wind. Dit keer de jongste die duidelijk geen zin heeft en een beetje ruzie loopt te zoeken met haar zus. Ja hoor en de oudste heeft ineens last van haar astma waarbij ik dus weer als een zwoegend paard me te pletter zit te trappen met het ene kind mokkend achter me, en het andere kind die de voeten op de stang heeft gezet duwend met één hand, meerdere keren zeggend: "fiets eens zelf want zo komen we nooit vooruit" Even gaat het goed en ja hoor ik lig weer een heel eind voor en denk: "maar weer even duwen". OP school vliegen mijn dochters al het schoolplein over waarbij de fiets snel in het fietsenrek wordt gedeponeerd. Mijn vriendin stapt uit de auto en ik ben zo blij dat ik haar zie gewoon om even een kletsje te maken zoals we meestal even doen in de ochtend. En daar zul je het hebben...de koningin van de school parkeerd haar auto. Ze zegt nooit gedag, en behandeld mensen als oud vuil en loopt met de neus in de wind. Daarom wordt ze dus ook de "koningin" of "hare majesteit" genoemd. Ik kijk mijn vriendin al aan en als "hare majesteit" langskomt buigen we eventjes voor haar en zeggen netjes goedemorgen, waarop we in een mega lachbui uitbarsten. Dit maakt mijn ochtend weer goed. Met wat geroddel over en weer is het tijd om terug te fietsen. Vlug naar huis toe want om half tien moet ik op mijn werk zijn. Gelukkig woon ik in een groot loft tegenover mijn werk in het hartje van de stad. En ik ren dus naar binnen nadat ik de fiets bijna letterlijk in de schuur heb laten vliegen, om me vlug van mijn makkelijke broek te ontdoen en mijn rokje met panty's aan te trekken. Nee, niet weer een ladder erin. Ohhh waarom heeft men deze ondingen uitgevonden? Vlug een volgende aantrekken om al rennend de straat over te vliegen in mijn nette kleding en ik denk: "die mensen hier in de omgeving moeten zich toch ook rotlachen als ik weer op mijn hakjes over de straat hol", en onbewust krijg ik al hollend een lachbui.
En ik zie het al, geen tijd meer om bestek de poeleren of servetten te vouwen, de hele tent zit alweer vol met moeders met wandelwagens. Bah bah en nog eens bah. Ik heb besloten dit geen leuke werkdag te gaan vinden, want die moeders willen allemaal cappuccino omdat ze luxe willen doen, maar voor mij is het megawerk de hele tijd melk opschuimen, en pauzes kennen ze hier niet, alleen maar vliegende schaft. Wat je zegt vliegend want ik krijg het zelfs voor elkaar om tussen de kinderwagens door te dansen met dienbladen vol. Al eerder ben ik een keer over zo een wagen gestruikeld waarbij een stuk taart dus door de zaak vloog, en ik op de grond viel, tegen iedereen zeggend dat ze moesten lachen omdat ze op candid camera stonden. Echt balen om met pijn je eigen humor te moeten verzinnen dus ik let dubbel zo goed op. Ik stel me maar voor dat ik in het circus werk en moet er inwendig om lachen, want ja ondanks dat ik er de pest in heb heb ik altijd een megagoed humeur en dat waarderen de klanten. Tegen twaalven druipen de moeders af om plaats te maken voor de zakenlui die tussen de middag een hapje willen. Dat is best relaxed, mannen in pakken die niet zeuren maar precies weten wat ze willen, en vaak weet ik al wat zij willen omdat het elke week hetzelfde is en heb ik alles al klaar gezet. Yes yes, bijna drie uur dan mag ik voor vandaag weg en ik vlieg de straat weer over als het zover is om me weer in mijn gemakkelijke broek te hijsen. Vlug ballettas pakken en over het stuur gooien van de fiets die klem zit in de schuur omdat ik hem daar zo vliegend in heb gegooid. Kwart over drie moet ik aan school staan en ik fiets nog harder dan Joop Soetemelk om net voor de bel aan te belanden. Hoevaak ik al niet heb gehad dat ik gladde schoenen aan heb en zo hard fiets dat ik zowat van mijn zadel schiet met mijn voeten op de straat bijna glijdend over de grond. Die vrouwen liggen vaak in een deuk om mijn gejaag. Hoeven die mensen niks te doen? De kinderen rennen naar buiten en de één vliegt naar der fiets en de ander kruipt al achterop. We hebben haast want om half vier begint de balletles aan de andere kant van de stad. En zoals bijna elke week zit het altijd tegen als ik twee spoorwegovergangen over moet. Die treinen rijden er altijd net als ik aan kom vliegen met de fiets waardoor ik weer wacht en zit te tikken op het stuur van kom op...schiet op...en één van de kinderen ook nog een opmerking maakt: "het gaat niet snel vandaag hé mam" "Nee lieverd, maar we komen er wel op tijd" Bij de balletles is iedereen al klaar met omkleden, zelfs sommige kinderen van school die al met de auto er naartoe zijn gereden. Eindelijk is mijn dochter omgekleed en gaat ze de zaal in. Veel moeders gaan kijken maar ik neem mijn andere dochter mee om naar het winkelcentrum te fietsen voor de boodschappen en op de terugweg gaan we even langs het park om daar te wandelen. Elke week is dat even ons rustpunt waarbij we op een bankje gaan zitten saampjes, of mijn dochter met andere kinderen als die daar zijn gaat spelen op de schommel, gewoon even kletsen. Soms zitten er andere moeders of vaders waar ik dan even een praatje mee maak. Wat een rust. Het laatste kwartier ga ik meestal even kijken in de zaal zodat ik ook bij mijn andere dochter ben. En eindelijk kunnen we op ons gemak terug naar huis fietsen zonder gehaast.
Vroeg in de avond, komen wat vrienden van de band langs en de één speelt wat keyboard en de ander gitaar en samen zingen we wat. Doordat ik in een loft woon met megaruimte en zonder buren kan het apperatuur blijven staan in een gedeelte van de loft. De kinderen vinden dit geweldig en daar we toch op vrijdag altijd repeteren mogen ze laat opblijven. Soms laten we de kinderen zingen om ze erbij te betrekken waardoor ze heel trots erbij staan. Hier geniet ik van, gewoon muziek luisteren, zingen, praten, lachen. En van de kinderen heb ik totaal geen hinder want die zitten heerlijk op een stoel met een drankje alles te aanschouwen. De openslaande deuren naar de straatkant staan open, en op straat heeft zich een groepje mensen gevormd die naar boven kijken wat daar toch allemaal gaande is en die meezingen. Eigenlijk best grappig zo een gratis optreden. Dit zijn de goede dingen van het leven en zoals zoveel weken blijven de heren slapen en gooi ik matrassen op de vloer en voel ik me toch best wel veilig met al dat manvolk in mijn huis...
Reacties |
Schrijf zelf een reactie  |
14 juli 2006 door husseflus | dank jullie wel morgan en esposito voor jullie reacties.
Leuk dat je zoveel herkenning terug vind in mijn weblog espo...wellicht geldt dat voor meer ouders op deze manier juist omdat het zo herkenbaar is . speelt jullie band trouwens een bepaalde genre van muziek? |
6 juli 2006 door esposito | Heb met veel bewondering je stukje gelezen. Ik ken het probleem van geen auto hebben. Ben gescheiden en woensdag middag en zondag moet ik mijn zoontje halen bij mn ex. Ze woont ongeveer 8 km verder op. En in weer en wind moet ik ik hard trappen om optijd te komen. Moet dan altijd denken aan het liedje van Boudewijn de Groot. Maar de taferelen zijn het zelfde hoor. VAn mijn werk naar huis, snel fietstoeltje monteren, terug naar ander dorp, kind ophalen, weer terug naar huis, onderweg een quickstop bij de supermarkt. 'S morgens is het dan nog erger heb ik het zelfde ritueel alleen dan voor mijn werk. Heb dus echt herkenning bij jou verhaal. Grappig is dat ik ook vrijdag in een bandje speel en dat ik dat echt beschouw voor een week ploeteren. Succes |
2 juli 2006 door Morgan | Leuk Husseflus, sukses! |
overige weblog artikelen |
9 mei 2012 | Witte chocolademousse |
23 april 2012 | Wachten...(Loesis een beetje afgeleid...) |
10 maart 2012 | Punt |
25 februari 2012 | Egotripper |
19 februari 2012 | Wat in mijn kop zit zit niet in mijn kont! |
18 februari 2012 | Het mooie seizoen is weer begonnen! |
11 februari 2012 | Te weinig tijd, of te veel boekjes? |
6 februari 2012 | Ladies and gentleman..... Graag uw aandacht voor.... |
5 februari 2012 | Help! Ik ben oud! ;-) |
28 januari 2012 | de Boer, Jantje de Boer |
1 januari 2012 | Pieker je net, it kom doch oars |
22 oktober 2011 | Out Of The Box |
9 juli 2011 | Fijne vakantie |
30 mei 2011 | Update |
20 maart 2011 | Ladies and gentlemen....trrrr....! (Tromgeroffel) |
28 februari 2011 | Social media |
5 januari 2011 | Go with the flow |
24 november 2010 | Erg Kip |
16 oktober 2010 | Lastig |
12 september 2010 | Ik heb er alle tijd voor |
3 september 2010 | Maandag onder het mes! |
26 juli 2010 | Koos Werkeloos |
15 juni 2010 | Gras |
12 mei 2010 | Het ultieme relaxen - sauna |
5 februari 2010 | Het zekerst is het onzekere |
28 december 2009 | Gewoon doorgaan |
20 november 2009 | Iets heel anders... |
27 oktober 2009 | Hoe vertel ik het mijn zoon. |
17 september 2009 | Moeder ben je voor je hele leven.... |
17 augustus 2009 | Niets went zo snel als luxe |
17 juli 2009 | Wederopbouw |
1 juni 2009 | Even wennen |
2 mei 2009 | `Gewoon` puber of opnieuw losgeslagen? |
21 april 2009 | Dip |
23 maart 2009 | Tijd over, energie voor tien, (te) makkelijk |
13 februari 2009 | Medium |
18 januari 2009 | Krokussen en narcissen |
14 december 2008 | Vier seizoenen |
2 december 2008 | Dag lief.... |
12 november 2008 | De chemo is niet aangeslagen |
22 oktober 2008 | Lichtpuntje |
4 oktober 2008 | Gijs is ongeneselijk ziek.... |
28 juli 2008 | Weet je wat ik zie als ik gedronken heb? |
21 juni 2008 | I proudly present.... |
20 mei 2008 | Kinderachtig? |
28 april 2008 | Rinus |
31 maart 2008 | ...en soms zit het een beetje tegen. |
10 maart 2008 | Bladerdeeg plakt het beste aan de kant waar eerst het velletje zat. |
10 februari 2008 | ff niks |
22 januari 2008 | Kopen hoeft niet. Winkelen is ook leuk. |
9 januari 2008 | Recept voor het opvoeden van pubers |
31 december 2007 | Op naar 2008! |
24 december 2007 | Zinloos geweld - blijf met je tengels van mijn kind af! |
26 november 2007 | De cavia is dood |
18 november 2007 | Loes - `Niet zeuren, doorzwemmen Jantje!` |
4 november 2007 | Loes - Hondenmens |
17 oktober 2007 | Loes - Mijmeringen boven de strijkplank |
9 september 2007 | Loes - Ontucht |
18 augustus 2007 | Loes - Alles weer normaal |
21 juli 2007 | Loes - Een échte vakantie! |
23 juni 2007 | Scrapkoorts - Gijs |
3 juni 2007 | Niks om aan te trekken |
24 april 2007 | Loes - Zorgen |
13 maart 2007 | Loes - Samengesteld gezin perikelen.....de ex-vrouw |
12 februari 2007 | Loes - Aan de korte riem |
13 januari 2007 | Loes - Veranderingen |
30 december 2006 | husseflus - het was een prachtjaar... |
11 december 2006 | Loes: Ouderdomskwaaltjes en jeugdpuistjes |
26 november 2006 | husseflus - de smaak van December... |
25 oktober 2006 | husseflus - eens maar nooit weer. |
18 oktober 2006 | Loes - Dag vriend |
26 september 2006 | husseflus - nieuwe tijden |
3 september 2006 | Loes - Vakantie |
27 augustus 2006 | husseflus - aan de deur wordt niet gekocht! |
8 augustus 2006 | Loes - Hij is kapot! #$%grmbl!#$%^!! |
24 juli 2006 | husseflus - playbackshow |
18 juli 2006 | Loes - Is er leven na de mobiel? |
2 juli 2006 | husseflus - vliegen en doorgaan |
26 juni 2006 | Loes - Ik ben het zat! |
11 juni 2006 | Loes - leuk buurtje |
21 mei 2006 | Loes - Dromen..... ;-) |
2 april 2006 | Loes - Never a dull moment |
2 maart 2006 | Peter - Carnaval |
29 januari 2006 | Loes - Huishouden en huisregels |
20 januari 2006 | Peter - Alleenstaand vaderschap |
15 december 2005 | Loes - Dreumes van éénmetertachtig |
3 december 2005 | Peter - Sinterklaasstress |
1 november 2005 | Loes - Samengesteld gezin: moeilijk of anders? |
3 oktober 2005 | Gijs - `Medewerker Operations Support m/v` |
1 september 2005 | Loes - `Hij is er aan toe.` |
7 juli 2005 | Gijs - Omdat ik het zeg! |
1 februari 2005 | Loes - 3,4,5,6. - Samengesteld in de ruimste zin van het woord |
1 september 2004 | Loes - Echte vrienden |
1 juli 2004 | Gijs - Armpjes |
1 juni 2004 | Loes - Zomervakantie |
1 mei 2004 | Loes - En hoe is dat nu voor de kinderen? |
1 april 2004 | Loes - Hier had ik wel zonder gekund... |
1 maart 2004 | Loes - Kleine jongens worden groot |
1 februari 2004 | Gijs - Eén vader, drie dochters. |
1 januari 2004 | Loes - Gelukkig nieuwjaar! |