Algemeen
nieuw hier
- oktober wrote on 07-02-2015 21:55:
Dag allemaal,
Nooit gedacht dat ik hier ooit terecht zou komen. Eind oktober kwam ik er onbedoeld achter dat mijn partner al 1 1/2 jaar een relatie had met een collega. Ik kad niets door. Was erg gelukkig met mijn man en onze 3 kinderen. Vond hem wel al heel lang gespannen en maakte me zorgen om een burn-out. Had me de moeite kunnen besparen. In minder dan een week tijd heeft mijn partner besloten uit onze relatie te stappen. Op vrijdag hebben we het de kinderen verteld en zaterdag moest en zou hij al naar zijn vriendin. Anderhalve maand later zijn we officieel uit elkaar en sindsdien woont hij ergens anders. Ik heb de hypotheek, het huis en een omgangsregeling. Het is een stroomversnelling. Ik vind het heftig, moeilijk en probeer er heel erg het beste van te maken. Na 27 jaar samen is het gek er alleen voor te staan. Tegelijkertijd merk ik dat ik de afgelopen jaren ons gezin al erg alleen draaide, had het alleen zelf niet door. Op papier hebben we alles perfect geregeld in het ouderschapsplan, financieel ook. Dat het in de praktijk zo ingewikkeld is, had ik van te voren niet verwacht. Het valt me heel erg tegen. Hij veranderd in een man die ik niet kende. Onbeschoft, onaardig, weinig invoelend, denkt alleen aan zichzelf en gaat erg voor zijn eigen geluk. Lijkt zich niet te kunnen verplaatsen in het verdriet van de kinderen. (en van mij, maar dat vind ik niet zo gek) Had ik een maand geleden nog steeds warme gevoelens voor hem, nu begint dat te veranderen. Ik begin een hekel aan hem te krijgen, zie vooral wat niet goed gaat, erger me. Moeilijk! Ik begreep nooit dat je zoveel jaren gelukkig kunt zijn en dat het dan ineens over is. Merk nu dat het ook bij ons zo gaat. Maakt me erg verdrietig. We hebben allerlei afspraken over niet alleen prolemen delen, maar juist ook de leuke dingen van de kinderen en we willen samen ouder zijn. Maar ik kan niet samen ouder zijn in mijn eentje. Misschien heeft het meer tijd nodig. Het is nog heel recent. Ben feitelijk pas 5 weken alleen. Hij moet ook nog heel erg zijn rol vinden.
Gelukkig heb ik een leuke baan, dat leidt enorm af. Heb ik erg leuke kinderen die graag bij mij zijn en die het echt heel goed doen. Daar kan ik wel heel trots op zijn en blij van worden.
This is the no-script version of the 1Ouder forum. If you have javascript enabled, please click here.Designed by
SLIM Web Architecture