1Ouder

1Oudergezin

Samengesteld gezin

Moeilijk, hoe doen jullie het? Wordt het makkelijker?

Kaat wrote on 21-01-2014 14:52:
Hallo allemaal,

Ik ben Kaat, trotse moeder van een jongentje van 4 en een half en een meisje van bijna 6. Twee jaar geleden is hun vader bij ons weggegaan. 9 maanden later kwam ik mijn huidige vriend tegen en we wonen nu een half jaar samen. Hij heeft co-ouderschap over zijn twee dochtertjes van 2 en 6 (bijna 7). Zij zijn ieder weekend bij ons, mijn kinderen zijn om het weekend een weekend bij hun vader.
Met de meiden gaat alles prima, de normale strubbelingen maar niets waar we niet mee om kunnen gaan. Ze zijn gek op elkaar en kibbelen als echte zusjes .
het probleem is mijn zoontje, hij weigert mijn vriend te accepteren en lijkt alles te doen om de boel te saboteren. Hij weigert te luisteren naar mijn nieuwe vriend, zegt dit ook tegen hem, en doet alles om ons in de weekenden boos te krijgen, zoals de hond slaan, zijn stiefzusje van twee duwen, met dingen gooien etc. Hij moet dan in de hoek maar zodra hij eruit mag, flikt hij weer gelijk iets. Heel het gezin is er gespannen door.
Afgelopen weekend hebben we hem uiteindelijk op zijn kamer gezet. Voor de rest van het gezin bracht dit wat rust maar ik voel me een slechte moeder. Wil graag dat we het met zijn allen 'gezellig' kunnen hebben.
Ik loop met hem sinds twee maanden bij een psycholoog en zij zegt dat hij zeer berekenend en manipulatief is voor zijn leeftijd, en ik ben er altijd in getrapt. Nu niet meer en dat weet hij. Doordeweeks gaat het duidelijk beter, maar zodra mijn vriend thuis komt, begint het weer. En als we dan met zijn zessen zijn, is het iedere keer drama.
Iemand die hier ook ervaring mee heeft? Of wat goede tips? Ik zit echt met mijn handen in mijn haar, wil kunnen genieten van het gezin samen, en dat kan zo niet...
inky wrote on 21-01-2014 15:12:
Ik denk dat je heel duidelijk moet zijn naar hem toe dat hij ook moet luisteren naar je vriend.
Mischien een idee om die 2 eens samen wat leuks te laten doen als mannen onder elkaar.
En vooral 1 lijn trekken samen.

de aarde heeft wel genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders begeerte
Kaat wrote on 21-01-2014 15:19:
Hartstikke bedankt Inky, voor je reactie . Ik maak hem ook heel duidelijk dat hij ook naar mijn vriend moet luisteren maar hij weigert, zegt letterlijk tegen hem: ik ga niet naar jou luisteren, nooit niet. Dan krijgt hij van mij straf, en leg hem dan duidelijk uit dat hij moet luisteren, omdat ik anders ook boos wordt, maar dit heeft geen effect.
Leuke dingen hebben ze ook gedaan, en zo lang het leuk is, gaat het prima. Maar zodra er iets niet naar de zin is van mijn zoontje, barst de bom weer, en dat is erg frustrerend.
inky wrote on 21-01-2014 15:32:
Ah daar hebben we hem al,hij krijgt dan van jou straf.
Je vriend moet hem de time out geven en duidelijk uitleggen dat hij die krijgt van hem met de reden waarom.
Jij moet dat juist niet doen dan versterk je het idee dat je vriend niks te zeggen heeft.

de aarde heeft wel genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders begeerte
*faith* wrote on 21-01-2014 20:24:
Als ik je verhaal zo lees kan ik me vanuit een kind van 4 wel voorstellen dat er verzet is tegen je vriend. Je vriend word hem zo wel opgedrongen en het moet verplicht gezellig zijn. De beleving van je zoontje is anders en ik vraag me af of er voor die beleving van hem wel ruimte is? Heb jij met je zoontje gepraat over de veranderingen mbt het samenwonen. En hoe je zoontje zich daarbij voelt.

Je zoontje kan zich nu nog niet op de juiste manier uitten over wat hij voelt van binnen. Help hem als moeder zijnde daarmee door zelf de leiding te nemen en je vriend zich wat meer op de achtergrond houd.

Ik denk dat je ook van je idee dat het gezellig moet zijn zou moeten afstappen, dat legt ook een druk op je zoontje ( ook al zeg je het niet dat voelt hij ook wel) waar hij zich tegen zal verzetten.
*faith* wrote on 21-01-2014 20:34:
Kaat wrote:
Hartstikke bedankt Inky, voor je reactie . Ik maak hem ook heel duidelijk dat hij ook naar mijn vriend moet luisteren maar hij weigert, zegt letterlijk tegen hem: ik ga niet naar jou luisteren, nooit niet. Dan krijgt hij van mij straf, en leg hem dan duidelijk uit dat hij moet luisteren, omdat ik anders ook boos wordt, maar dit heeft geen effect.
Leuke dingen hebben ze ook gedaan, en zo lang het leuk is, gaat het prima. Maar zodra er iets niet naar de zin is van mijn zoontje, barst de bom weer, en dat is erg frustrerend.

Willen jij en je vriend dat vriend een vaderrol gaat vervullen tov je zoontje?
laksa wrote on 21-01-2014 23:20:
Ik zou zeggen: give the boy a break.... papa weg, een half jaar geleden komt er een man in jullie huis wonen waar hij opeens naar moet luisteren, opeens andere kinderen erbij, .. is wel een beetje veel voor zo'n jong kind en sorry, t komt op mij allemaal een beetje geforceerd over.
Wat Faith zegt, ik denk dat er teveel druk ligt op je zoontje. Laat het allemaal wat natuurlijker verlopen
Ben het verder ook met Faith eens.
nelly wrote on 22-01-2014 10:01:
Helemaal met Laksa eens.

Krijgt iemand van jullie wel de kans om ( los van elkaar) enigszins aan de (nieuwe) situatie te wennen?

Waarom gaan sommige mensen toch zo snel samen wonen na een scheiding? Ik heb dat nooit begrepen. Of er nou wel of geen kinderen bij zijn betrokken.
Met kinderen lijkt het mij alleen nog maar ingewikkelder.
Ik vind het niet verstandig, maar dat is mijn mening.

22-01-2014 10:02:22 door nelly
madelive wrote on 23-01-2014 12:27:
Welkom op dit forum Kaat.

Mijn gevoel in deze is het volgende:

Allereerst wil ik even zeggen dat ikzelf ook geen voorstander ben van "te snel" gaan samenwonen. Ik heb al 4 jaar een lat-relatie

Maar dan krijg je dus de discussie; wat is "te snel". Ik lees dat jullie anderhalf jaar een relatie hebben, waarvan 1/2 jaar samenwonend, met 4 jonge kuikentjes

Enerzijds zou je dan kunnen zeggen, zoals sommige reacties al aangeven, dat het samenwonen misschien wel tè snel is gegaan voor de kids.
Anderzijds zou je ook kunnen zeggen dat als jullie gevoel 100% goed is, het niet gek is om de kids al op jonge leeftijd te laten wennen aan het samenwonen.
Als je zou moeten wachten tot alle kids 18+ zijn, dan heb je nog heel wat jaren voor de boeg

Ik kan hier dus geen mening over geven. En dat is ook niet de discussie, niet de vraag jij stelt

Het antwoord van Inky was ook hetgene wat meteen in mijn gedachten opkwam:

inky wrote:
Ik denk dat je heel duidelijk moet zijn naar hem toe dat hij ook moet luisteren naar je vriend.
[...]
En vooral 1 lijn trekken samen.

Jullie wonen nu samen en samen voeden jullie 4 kinderen op. Dan zouden jullie ook 1 lijn moeten trekken en dit vooral goed laten merken aan de kinderen zodat ze geen kans krijgen om jullie tegen elkaar uit te spelen.

Ik denk dat het vooral een kwestie is van volhouden. Hoe moeilijk ook.

Ik wens je veel sterkte en geluk toe.

You have enemies? Good! That means you've stood up for something, sometime in your life
kimberley wrote on 24-01-2014 13:11:
Tja, ik ben het wel met madelive eens. Wat is snel? De een trouwt na drie maanden, de ander na 15 jaar.
Dat is voor iedereen zo verschillend.

Hier bemoeit mijn partner zich niet echt met de opvoeding van "mijn" kinderen. Wel zet hij zich voor ze in (rijden naar voetbal, helpen huiswerk, enz enz enz). Als ik er niet ben dan moeten ze wel naar hem luisteren, maar dat is nog nooit echt een probleem geweest omdat er simpelweg nooit een probleem was. Overigens bemoei ik me zelf ook niet met de opvoeding van zijn kinderen. Nu helemaal niet meer omdat ze groot zijn.

Vriendin van ex bemoeit zich heel erg met de opvoeding van mijn zoon als hij daar is. En ook daar werkt het (net als bij jou) averechts.
laksa wrote on 24-01-2014 20:08:
Als je alleen bent moet je het idd helemaal zeker weten hoe ''snel'' je gaat samenwonen. (ik gebruik trouwens het woord 'snel' niet .. )
Maar hier heb je wel te maken met een jong kind dat mss nog moet wennen aan de nieuwe situatie zonder papa en dan moet hij al naar een andere 'papa' luisteren... (ik zou me ook verzetten )
Mn jongste was bijna 2 jaar, mn oudste 8, toen ik n nieuwe relatie kreeg.
In het begin hield ik t gescheiden en kwam hij alleen als de jongens op bed lagen of bij hun vader waren. Toen kwam hij ook overdag langs en gingen we leuke dingen doen: de natuur in, naar de dierentuin etc. of we gingen naar hem toe en kookte hij voor ons. Ook nam hij regelmatig de jongens mee naar buiten om bijv. te voetballen.
Zo leerden ze elkaar langzaamaan kennen, mocht hij ze soms al naar bed brengen en toen we na een jaar gingen samenwonen hadden ze hem helemaal geaccepteerd. In t begin hield ik hem nog buiten het stuk opvoeding, alleen over de zaken die ons gezamenlijk aangingen, zoals zaken in het huis, had hij ook wat te zeggen natuurlijk.
Ik weet zeker dat ze mede dankzij de manier waarop we het hebben aangepakt ze later ook gewoon naar hem luisterden. Toen ze volwassen waren zeiden ze altijd dat ze het zo fijn vonden dat hij zich niet opdrong en dat het allemaal geleidelijk is gegaan.
Ik wil zeker niet zeggen dat je het ook zo moet doen, maar het iets meer tijd geven zal zéker helpen.
Succes !!

24-01-2014 20:09:50 door laksa
madelive wrote on 24-01-2014 20:46:
Kaat, hoe reageerde jouw zoontje op jouw vriend toen jullie nog niet samenwoonden?

You have enemies? Good! That means you've stood up for something, sometime in your life
nelly wrote on 25-01-2014 12:11:
madelive wrote:
Welkom op dit forum Kaat.

Mijn gevoel in deze is het volgende:

Allereerst wil ik even zeggen dat ikzelf ook geen voorstander ben van "te snel" gaan samenwonen. Ik heb al 4 jaar een lat-relatie

Maar dan krijg je dus de discussie; wat is "te snel". Ik lees dat jullie anderhalf jaar een relatie hebben, waarvan 1/2 jaar samenwonend, met 4 jonge kuikentjes

Enerzijds zou je dan kunnen zeggen, zoals sommige reacties al aangeven, dat het samenwonen misschien wel tè snel is gegaan voor de kids.
Anderzijds zou je ook kunnen zeggen dat als jullie gevoel 100% goed is, het niet gek is om de kids al op jonge leeftijd te laten wennen aan het samenwonen.
Als je zou moeten wachten tot alle kids 18+ zijn, dan heb je nog heel wat jaren voor de boeg

Ik kan hier dus geen mening over geven. En dat is ook niet de discussie, niet de vraag jij stelt

Het antwoord van Inky was ook hetgene wat meteen in mijn gedachten opkwam:
[...]

Jullie wonen nu samen en samen voeden jullie 4 kinderen op. Dan zouden jullie ook 1 lijn moeten trekken en dit vooral goed laten merken aan de kinderen zodat ze geen kans krijgen om jullie tegen elkaar uit te spelen.

Ik denk dat het vooral een kwestie is van volhouden. Hoe moeilijk ook.

Ik wens je veel sterkte en geluk toe.

Hiertussen zitten nog heel wat jaartjes.
Jaren waarin iedereen aan de nieuwe situatie kan wennen.
Ik zou zeggen : geef het de tijd.
Maar die tijd heeft niemand in deze situatie gekregen. En hee, de 1 is de ander niet. Dus waar de 1 zich makkelijker en sneller aanpast, hoeft een ander dat niet te kunnen.

Dat je gevoel goed is binnen een relatie, wil toch niet zeggen dat je maar in 1 huis moet gaan wonen?
Nu gaat dat goeie gevoel mss langzaam maar zeker verdwijnen. Juist omdat zich nu problemen voordoen bij Kaat.

Nadenken mensen. Nadenken.

Alles op zijn tijd.
nelly wrote on 25-01-2014 12:14:
kimberley wrote:
Tja, ik ben het wel met madelive eens. Wat is snel? De een trouwt na drie maanden, de ander na 15 jaar.
Dat is voor iedereen zo verschillend.

Hier bemoeit mijn partner zich niet echt met de opvoeding van "mijn" kinderen. Wel zet hij zich voor ze in (rijden naar voetbal, helpen huiswerk, enz enz enz). Als ik er niet ben dan moeten ze wel naar hem luisteren, maar dat is nog nooit echt een probleem geweest omdat er simpelweg nooit een probleem was. Overigens bemoei ik me zelf ook niet met de opvoeding van zijn kinderen. Nu helemaal niet meer omdat ze groot zijn.

Vriendin van ex bemoeit zich heel erg met de opvoeding van mijn zoon als hij daar is. En ook daar werkt het (net als bij jou) averechts.

Wat is snel?
Nou, na 3 maanden dus.

Waarom geven zowel jij als madelive geen voorbeeld van de jaren die tussen 3 mnd of (zoals jij zegt) 15 jaar liggen?

Dar zit nog zoveel kostbare tijd tussen...

25-01-2014 12:15:26 door nelly
nelly wrote on 25-01-2014 12:16:
laksa wrote:
Als je alleen bent moet je het idd helemaal zeker weten hoe ''snel'' je gaat samenwonen. (ik gebruik trouwens het woord 'snel' niet .. )
Maar hier heb je wel te maken met een jong kind dat mss nog moet wennen aan de nieuwe situatie zonder papa en dan moet hij al naar een andere 'papa' luisteren... (ik zou me ook verzetten )
Mn jongste was bijna 2 jaar, mn oudste 8, toen ik n nieuwe relatie kreeg.
In het begin hield ik t gescheiden en kwam hij alleen als de jongens op bed lagen of bij hun vader waren. Toen kwam hij ook overdag langs en gingen we leuke dingen doen: de natuur in, naar de dierentuin etc. of we gingen naar hem toe en kookte hij voor ons. Ook nam hij regelmatig de jongens mee naar buiten om bijv. te voetballen.
Zo leerden ze elkaar langzaamaan kennen, mocht hij ze soms al naar bed brengen en toen we na een jaar gingen samenwonen hadden ze hem helemaal geaccepteerd. In t begin hield ik hem nog buiten het stuk opvoeding, alleen over de zaken die ons gezamenlijk aangingen, zoals zaken in het huis, had hij ook wat te zeggen natuurlijk.
Ik weet zeker dat ze mede dankzij de manier waarop we het hebben aangepakt ze later ook gewoon naar hem luisterden. Toen ze volwassen waren zeiden ze altijd dat ze het zo fijn vonden dat hij zich niet opdrong en dat het allemaal geleidelijk is gegaan.
Ik wil zeker niet zeggen dat je het ook zo moet doen, maar het iets meer tijd geven zal zéker helpen.
Succes !!

100% mee eens!
kimberley wrote on 25-01-2014 16:48:
nelly wrote:
[...]

Wat is snel?
Nou, na 3 maanden dus.

Waarom geven zowel jij als madelive geen voorbeeld van de jaren die tussen 3 mnd of (zoals jij zegt) 15 jaar liggen?

Dar zit nog zoveel kostbare tijd tussen...

Omdat "mijn" verhaal hetzelfde is als die van Laksa. En dan val ik in herhaling. Maar ook bij mij kwam mijn partner eerst als de kinderen er niet waren of op bed lagen. Later kwam hij wat eerder, even koffie doen, en zat gewoon op de bank en bemoeide zich nergens verder mee. Ik deed wat ik altijd deed met de kinderen op dat moment. Dus voornamelijk nog even een spelletje voor het naar bed gaan.
Toen de tijd wat vorderde vroeg mijn oudste aan partner of hij ook mee wilde doen met dat spelletje. En zo is het langzaam gegroeid. Maar pas na dat ik zelf wist, met deze man wil ik verder.

Maar ik blijf erbij, de 1 vind 3 jaar te snel, de ander 3 maanden.
Zoveel mensen, zoveel meningen en dat mag een ieder voor zich weten.
madelive wrote on 25-01-2014 19:08:
kimberley wrote:
[...]
Maar ik blijf erbij, de 1 vind 3 jaar te snel, de ander 3 maanden.
Zoveel mensen, zoveel meningen en dat mag een ieder voor zich weten.

Mee eens.

Toch dwalen 'we' voor mijn gevoel af. Het feit ligt er nu eenmaal dat deze mensen ervoor hebben gekozen om samen te gaan wonen. En dat doen ze al een half jaar.

Het lijkt mìj geen optie om, nu er problemen met zoontje zijn ontstaan, het samenwonen af te blazen. Dan is er weer een verandering.

Dus, i.p.v. een discussie over snel of niet snel op te zetten, kunnen 'we' misschien beter proberen om met Kaat mee te denken hoe ze deze situatie kan ombuigen.

Ikzelf heb dus geen ervaring met samenwonen, maar mijn vriend is hier wel heel vaak. Zelfde gevalletje als bij Laksa en Kimberley; voorzichtig na een aantal maanden geintroduceerd en langzaamaan in 'ons' gezinsleven betrokken. Wél heb ìk ervoor gekozen dat mijn vriend ook mag 'meeopvoeden'. Let wel; dit was niet na 3 maanden al Maar daarbij vind ik wel dat we dan dus op één lijn moeten zitten.

En soms hebben wij ook wel eens meningsverschillen daarover. Het is niet altijd simpel.

Kaat, kom je nog eens lezen/reageren?

You have enemies? Good! That means you've stood up for something, sometime in your life
madelive wrote on 25-01-2014 19:13:

nelly wrote:
[...]
Wat is snel?
Nou, na 3 maanden dus.

Kaat wrote:
Twee jaar geleden is hun vader bij ons weggegaan. 9 maanden later kwam ik mijn huidige vriend tegen en we wonen nu een half jaar samen.

Volgens mij schrijft Kaat dat zij 1 jaar en 3 maanden een relatie heeft, waarvan dus 9 maanden apart en 6 maanden samenwonend.

Ik kan uit de post van Kaat trouwens ook niet opmaken hòe zij haar partner bij haar kinderen (en uiteraard andersom) heeft geintroduceerd. Misschien wel op dezelfde manier als Laksa omschrijft.

~en weer back on topic~

25-01-2014 19:16:53 door madelive

You have enemies? Good! That means you've stood up for something, sometime in your life
nelly wrote on 26-01-2014 12:45:
madelive wrote:

[...]

[...]

Volgens mij schrijft Kaat dat zij 1 jaar en 3 maanden een relatie heeft, waarvan dus 9 maanden apart en 6 maanden samenwonend.

Ik kan uit de post van Kaat trouwens ook niet opmaken hòe zij haar partner bij haar kinderen (en uiteraard andersom) heeft geintroduceerd. Misschien wel op dezelfde manier als Laksa omschrijft.

~en weer back on topic~

Volgens mij reageer ik op een voorbeeld van Kimberly. Zij heeft het over 3 mnd of 15 jaar. Dan zeg ik op mijn beurt dat tussen 3 mnd en 15 jaar nog heel veel jaren zitten. En ik zeg dat ik bijvoorbeeld 3 mnd te snel vind. Zo moeilijk is dat toch niet te begrijpen?

Jij had het over dat als je moet wachten tot de kinderen 18+ zijn, je nog lang moet wachten.
Ook daar liggen nog een groot aantal jaren tussen. Zo mss wat duidelijker madelive?

Het gaat erom dat Kaat NU met de gebakken peren zit. Door m.i. met zijn allen te snel in 1 huis te gaan wonen. Deze problemen zijn hoogstwaarschijnlijk ontstaan door te snel in 1 huis te gaan wonen.

Straks maar weer apart gaan wonen omdat de situatie NU toch niet zo leuk meer is? Of het jochie moet zich maar aanpassen?

Als je samen bent, moet je zelf weten of je voor mijn part na 3 dagen samen gaat wonen. Als er kinderen zijn, heb je rekening te houden met hun. Nog meer rekening met je kinderen te houden dan met jezelf.

Ik geef daar mijn mening over. Net als jij het jouwe geeft.
Mijn mening wijkt alleen af van de jouwe. En de jouwe van de mijne.

Back to topic? Hoezo madelive? Problemen die mogelijk zijn ontstaan door te snel samen wonen, valt m.i. onder dit topic, dus onderwerp.
madelive wrote on 26-01-2014 15:13:
nelly wrote:
[...]
Volgens mij reageer ik op een voorbeeld van Kimberly.

Sorry. Ik dacht dat je de post van Kaat misschien verkeerd had opgevat en daar jouw reactie op baseerde. Vandaar dat ik mìjn reactie alszijnde "offtopic" betitelde

nelly wrote:
[...]
Deze problemen zijn hoogstwaarschijnlijk ontstaan door te snel in 1 huis te gaan wonen.

Dit is jouw aanname en weet je dus niet zeker. Vandaar dat ik Kaat ook vroeg hoe de verhouding tussen zoon en vriend was vòòr ze gingen samenwonen.

nelly wrote:
[...]
Ik geef daar mijn mening over. Net als jij het jouwe geeft.
Mijn mening wijkt alleen af van de jouwe. En de jouwe van de mijne.

Rustig maar Nelly

nelly wrote:
[...]
Als er kinderen zijn, heb je rekening te houden met hun. Nog meer rekening met je kinderen te houden dan met jezelf.

Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar dat heeft Kaat waarschijnlijk ook best wel gedaan. Op haar eigen manier. Wie zijn wij om dat te (ver)oordelen?!

26-01-2014 15:14:30 door madelive

You have enemies? Good! That means you've stood up for something, sometime in your life
kimberley wrote on 26-01-2014 17:32:
nelly wrote:
[...]

Als je samen bent, moet je zelf weten of je voor mijn part na 3 dagen samen gaat wonen. Als er kinderen zijn, heb je rekening te houden met hun. Nog meer rekening met je kinderen te houden dan met jezelf.

Ja, eens, als je kinderen hebt moet je daar ook rekening mee houden. Daarom heb ik het ook langzaam opgebouwd.
inky wrote on 26-01-2014 18:09:
Met de andere 3 kinderen is daar geen probleem dus dan zal het niet liggen aan de opbouw.

de aarde heeft wel genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders begeerte
nelly wrote on 27-01-2014 09:12:
inky wrote:
Met de andere 3 kinderen is daar geen probleem dus dan zal het niet liggen aan de opbouw.

Nee tuurlijk niet.
Dus omdat er 3 kinderen zijn die volgens Kaat geen moeite hebben ( de meisjes kibbelen als echte zusjes zegt Kaat, nou fijn zeg ik) moet dat ene jochie ook zonder meer gaan luisteren?
Wat een onzin. Mss lijdt nou nét dat ene jochie onder de omstandigheden. Mss is nou nét dat ene jochie tussen al die anderen gevoeliger voor de situatie.
Zoals ik al zei : de 1 is de ander niet.
nelly wrote on 27-01-2014 09:19:
madelive wrote:

[...]

[...]

Volgens mij schrijft Kaat dat zij 1 jaar en 3 maanden een relatie heeft, waarvan dus 9 maanden apart en 6 maanden samenwonend.

Ik kan uit de post van Kaat trouwens ook niet opmaken hòe zij haar partner bij haar kinderen (en uiteraard andersom) heeft geintroduceerd. Misschien wel op dezelfde manier als Laksa omschrijft.

~en weer back on topic~

Als je het over aannames gaat hebben, staat er hier eentje van jezelf madelive.
Je kan het uit de post van Kaat niet opmaken zeg je.
nelly wrote on 27-01-2014 09:21:
kimberley wrote:
[...]

Ja, eens, als je kinderen hebt moet je daar ook rekening mee houden. Daarom heb ik het ook langzaam opgebouwd.

Ik begrijp niet waarom jij jezelf erbij haalt kimberley.
Heb je je mss aangesproken gevoeld door mijn postje aan Kaat gericht?
nelly wrote on 27-01-2014 09:34:
madelive wrote:
[...]
Sorry. Ik dacht dat je de post van Kaat misschien verkeerd had opgevat en daar jouw reactie op baseerde. Vandaar dat ik mìjn reactie alszijnde "offtopic" betitelde

[...]
Dit is jouw aanname en weet je dus niet zeker. Vandaar dat ik Kaat ook vroeg hoe de verhouding tussen zoon en vriend was vòòr ze gingen samenwonen.

[...]
Rustig maar Nelly

[...]
Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar dat heeft Kaat waarschijnlijk ook best wel gedaan. Op haar eigen manier. Wie zijn wij om dat te (ver)oordelen?!

Wie heeft het over (ver) oordelen? Ik geef zoals gewoonlijk mijn eigen mening. Dat jij dat opvat als (ver)oordelen kan ik niks aan doen.
Waarschijnlijk heeft Kaat dat gedaan zeg je. Ook hier weer een aanname van jezelf.

En ik word idd een beetje pissig als mensen vinden dat een kind ten alle tijde zich aan moet passen aan de situatie waar hij/zij niet zelf voor heeft gekozen, maar hem min of meer opgedrongen wordt.
Dit jochie heeft duidelijk problemen met de nieuwe situatie waarin hij maar even neergezet wordt. En dan moet ie ook nog zonder meer gaan luisteren?
Zoals Laksa zei : give the boy a break.
nelly wrote on 27-01-2014 09:44:
inky wrote:
Met de andere 3 kinderen is daar geen probleem dus dan zal het niet liggen aan de opbouw.

Toen mijn oudste (lang geleden) naar de kleuterschool ging, zat hij in een klas met 35 kinderen.

34 kinderen hadden er (schijnbaar ) geen moeite mee om in zo'n grote klas te zitten.
Mijn kind duidelijk wel. Hij verzoop in die klas met zoveel kinderen.
Ik heb het een half jaar aangezien en een gesprek met de leerkracht gehad.
Ook zij zei dat mijn zoon die grote klas niet aan kon.

Gelukkig zat ernaast nog een school met maar 15! kinderen in de klas.
Daar was mijn kind een stuk gelukkiger.

Ook hier weer...het ene kind ( de mijne in dit geval) is het andere ( die 34 kinderen) niet.
Had ik mijn kind in die grote klas moeten laten zitten omdat die andere 34 het schijnbaar wel aankonden? Nee dus.
nelly wrote on 27-01-2014 09:56:
Kaat wrote:
Hallo allemaal,

Ik ben Kaat, trotse moeder van een jongentje van 4 en een half en een meisje van bijna 6. Twee jaar geleden is hun vader bij ons weggegaan. 9 maanden later kwam ik mijn huidige vriend tegen en we wonen nu een half jaar samen. Hij heeft co-ouderschap over zijn twee dochtertjes van 2 en 6 (bijna 7). Zij zijn ieder weekend bij ons, mijn kinderen zijn om het weekend een weekend bij hun vader.
Met de meiden gaat alles prima, de normale strubbelingen maar niets waar we niet mee om kunnen gaan. Ze zijn gek op elkaar en kibbelen als echte zusjes .
het probleem is mijn zoontje, hij weigert mijn vriend te accepteren en lijkt alles te doen om de boel te saboteren. Hij weigert te luisteren naar mijn nieuwe vriend, zegt dit ook tegen hem, en doet alles om ons in de weekenden boos te krijgen, zoals de hond slaan, zijn stiefzusje van twee duwen, met dingen gooien etc. Hij moet dan in de hoek maar zodra hij eruit mag, flikt hij weer gelijk iets. Heel het gezin is er gespannen door.
Afgelopen weekend hebben we hem uiteindelijk op zijn kamer gezet. Voor de rest van het gezin bracht dit wat rust maar ik voel me een slechte moeder. Wil graag dat we het met zijn allen 'gezellig' kunnen hebben.
Ik loop met hem sinds twee maanden bij een psycholoog en zij zegt dat hij zeer berekenend en manipulatief is voor zijn leeftijd, en ik ben er altijd in getrapt. Nu niet meer en dat weet hij. Doordeweeks gaat het duidelijk beter, maar zodra mijn vriend thuis komt, begint het weer. En als we dan met zijn zessen zijn, is het iedere keer drama.
Iemand die hier ook ervaring mee heeft? Of wat goede tips? Ik zit echt met mijn handen in mijn haar, wil kunnen genieten van het gezin samen, en dat kan zo niet...

Kaat, heeft de psycholoog ook gesprekjes met je zoontje?
Of zegt zij alleen maar dat hij berekenend en manipulatief is voor zijn leeftijd aan de hand van jou verhaal?
wrote on 27-01-2014 11:09:
Kaat wrote:
Ik loop met hem sinds twee maanden bij een psycholoog en zij zegt dat hij zeer berekenend en manipulatief is voor zijn leeftijd, en ik ben er altijd in getrapt. Nu niet meer en dat weet hij.

Ik pik dit er even uit omdat dit me opviel. Ook al neem ik psychologen altijd erg serieus.. jouw zoontje is nog maar 2 maanden onder behandeling van hem/haar. Dan vind ik het vrij snel om bovenstaande nu al te concluderen.

Bovendien denk ik niet dat kinderen uit zichzelf zeer berekenend en manipulatief zijn, danwel dat ze dit 'zomaar' zijn.

Daar ligt een oorzaak onder.

Heb de gevoelens/frustraties van je zoon wel eens erkend, Kaatje? Gevraagd of hij zijn papa misschien extra mist als jouw vriend er is?
wrote on 27-01-2014 11:09:
@allen: wat is het hier weer ouderwets gezellig!
27-01-2014 11:10:14 door ÉchteSuus;)
kimberley wrote on 27-01-2014 11:32:
nelly wrote:
[...]

Ik begrijp niet waarom jij jezelf erbij haalt kimberley.
Heb je je mss aangesproken gevoeld door mijn postje aan Kaat gericht?

Nee. Eigenlijk om te onderschrijven wat Laksa al schreef. Ik denk namelijk ook dat het beter is om kinderen eerst even aan een nieuwe situatie te laten wennen en dat dan heel geleidelijk aan.
laksa wrote on 27-01-2014 12:17:
[QUOTE] Zij zijn ieder weekend bij ons, mijn kinderen zijn om het weekend een weekend bij hun vader.
Met de meiden gaat alles prima, de normale strubbelingen maar niets waar we niet mee om kunnen gaan. Ze zijn gek op elkaar en kibbelen als echte zusjes . [QUOTE]

Kaat, ik denk dat je hier iets heel belangrijks aangeeft ,( mss zonder dat je het zelf ziet.)
Zijn kinderen zijn elk weekend bij jullie, jouw kinderen zijn áltijd bij jullie, behalve 2 weekenden in de maand. Weekenden lopen anders dan doordeweekse dagen, dan is er meer discipline, meer regels etc..
De meiden kunnen het met elkaar vinden, mss voelt de jongen zich alleen tussen die meiden. Probeer ze hem meer in hun spel te laten betrekken.

Ik weet ook niet hoe je het terug kan draaien, alleen dat je mss kan proberen je vriend minder te laten 'opvoeden''...

Laat je nog wat van je horen?

!!!!! Error in BB-code [QUOTE]. !!!!!
27-01-2014 12:18:24 door laksa
madelive wrote on 27-01-2014 12:53:
nelly wrote:
[...]
En ik word idd een beetje pissig als mensen vinden dat een kind ten alle tijde zich aan moet passen aan de situatie waar hij/zij niet zelf voor heeft gekozen, maar hem min of meer opgedrongen wordt.

Sorry Nelly, maar ik lees nergens wat jij hierboven beschrijft hoor. En ik begrijp eigenlijk ook niet goed waarom dit draadje jou zo raakt, omdat je er volgens eigen zeggen "pissig" van wordt.

Blijkbaar worden er weer dingen gelezen wat niet bedoelt wordt. Diverse kanten op hoor. Daarom stap ik uit dit draadje. Heb helemaal geen zin in dat "woord-voor-woord-geanaliseer". Ik kan verder toch weinig èchte tips geven aan Kaat, omdat ik nou eenmaal niet in zo'n situatie zit.

Enne ... ik denk zomaar dat Kaat zich hier niet meer laat zien.

ÉchteSuus wrote:
@allen: wat is het hier weer ouderwets gezellig!

Nou hè

En wat apart dat jij nou altijd nèt langs komt fietsen als het hier zo "gezellig" is

You have enemies? Good! That means you've stood up for something, sometime in your life
nelly wrote on 27-01-2014 13:31:
ÉchteSuus wrote:
[...]

Ik pik dit er even uit omdat dit me opviel. Ook al neem ik psychologen altijd erg serieus.. jouw zoontje is nog maar 2 maanden onder behandeling van hem/haar. Dan vind ik het vrij snel om bovenstaande nu al te concluderen.

Bovendien denk ik niet dat kinderen uit zichzelf zeer berekenend en manipulatief zijn, danwel dat ze dit 'zomaar' zijn.

Daar ligt een oorzaak onder.

Vond ik ook al. Over (voor)oordelen gesproken. En dan ook nog door een zogenaamde deskundige.
nelly wrote on 27-01-2014 13:32:
kimberley wrote:
[...]

Nee. Eigenlijk om te onderschrijven wat Laksa al schreef. Ik denk namelijk ook dat het beter is om kinderen eerst even aan een nieuwe situatie te laten wennen en dat dan heel geleidelijk aan.

Ok.
nelly wrote on 27-01-2014 13:32:
ÉchteSuus wrote:
@allen: wat is het hier weer ouderwets gezellig!

Ja he? En ik was er ook zo heerlijk voor in de stemming haha
nelly wrote on 27-01-2014 13:42:
madelive wrote:
[...]
Sorry Nelly, maar ik lees nergens wat jij hierboven beschrijft hoor. En ik begrijp eigenlijk ook niet goed waarom dit draadje jou zo raakt, omdat je er volgens eigen zeggen "pissig" van wordt.

Blijkbaar worden er weer dingen gelezen wat niet bedoelt wordt. Diverse kanten op hoor. Daarom stap ik uit dit draadje. Heb helemaal geen zin in dat "woord-voor-woord-geanaliseer". Ik kan verder toch weinig èchte tips geven aan Kaat, omdat ik nou eenmaal niet in zo'n situatie zit.

Enne ... ik denk zomaar dat Kaat zich hier niet meer laat zien.

Dat weet je niet he madelive. Zo zomaar kunnen dat Kaat onze meningen op haar gemakkie leest , maar niet meer reageert. En waarom zou ze ook? Zonder in te loggen kan ze toch ook lezen wat wij te zeggen hebben?

Pissig word ik van mensen die met onschuldige kinderen sollen. En dat krijg ik in dit draadje mee ja.
Kind wordt apart gezet of in de hoek, kind moet maar luisteren, kind moet zich maar aanpassen.
Kind voelt zich volgens mij dood en dood eenzaam.
Is een aanname hoor. Kan het mis hebben.
Kaat wrote on 27-01-2014 14:09:
Hallo allemaal,

Sorry, ik dacht te zien in mij mail wanneer ik antwoord had. Ik dacht, ik neem toch eens even een kijkje en nu zie ik dat er al vele reacties geweest zijn, niet allemaal van toepassing op mijn situatie, maar toch .....
Over het snel samenwonen ...., wij zijn inderdaad na 9 maanden gaan samenwonen. Alles verliep goed met de kids, ook zij hebben enige inspraak gehad hierin, voor zoverre dat kan, en ze waren er ook enthousiast over. De omstandigheden waren zo dat dit beter leek op dat moment. Op financieel gebied maar ook op het gebied van samen zijn, wat erg moeilijk is in te plannen wanneer je vier kinderen hebt. Ik was zelf op zoek naar een nieuwe woning, kreeg een woning aangeboden waarin wij de ruimte hadden om voor alle kinderen een eigen kamertje te maken, en het leek ons op dat moment verstandig om hier gelijk 'ons huis' van te maken.
De psycholoog heeft inderdaad ook gesprekken met Mike alleen, en de dingen die zij zegt, lijken te kloppen. Ik ben in het verleden zeer toegeeflijk geweest, daar heb ik mijn fouten in gemaakt, en hier ben ik nu hard mee bezig, wat niet altijd even makkelijk is.
Wij doen ons uiterste best met en voor Mike, en zo ook voor onze andere kinderen.
Ik vind het erg moeilijk om nu te reageren, ik vroeg om ervaringen en/of adviezen, maar voel mee meer aangevallen dat iets anders ....

Toch bedankt voor jullie reacties, en ik zal de site nu beter in de gaten houden ...

Iemand vroeg of wij wilden dat mijn vriend een vaderrol ging vervullen. Dit in bepaalde mate wel, in ieder geval wel dat hij ook naar hem luistert, als ik even de was aan het ophangen ben bv. Vanuit daar kunnen we dan weer verder kijken ...
kimberley wrote on 27-01-2014 14:53:
Fijn dat je er weer bent!
Ja, je vroeg tips, en onder andere mijn tip om vriend eerst aan de kinderen te laten wennen, tja, daar heb je eigenlijk niets aan. Jullie wonen immers al samen.

Misschien nog een kleine tip die misschien iets kan helpen. Probeer Mike "groot" te maken. Je zou een aantal dingen kunnen benoemen als een echt "grote mannenwerk", en dit kunnen laten opknappen door Mike en je vriend. Een groot compliment volgt dan uiteraard.

Probeer het allemaal wat luchtig te houden. Succes!
Kaat wrote on 27-01-2014 15:00:
Dankjewel Kimberley! We doen ons best om het luchtig te houden, al is het niet altijd even gemakkelijk ....., maar we geven niet zomaar op! Dat 'mannenwerk' klinkt wel als een heel goed idee! Dat hebben ze iig al gemeen en zal misschien helpen de band wat beter te maken. We zullen het eens gaan proberen
*faith* wrote on 27-01-2014 15:06:
Kaat wrote:

Iemand vroeg of wij wilden dat mijn vriend een vaderrol ging vervullen. Dit in bepaalde mate wel, in ieder geval wel dat hij ook naar hem luistert, als ik even de was aan het ophangen ben bv. Vanuit daar kunnen we dan weer verder kijken ...

Hoe is de band tussen zoontje en zijn eigen vader?
En tussen jou en vader en word er gewoon over vader gesproken bij jou thuis?

Je hebt een pittige zoon die het moeilijk heeft nu en hij accepteert je vriend niet als autoriteit die ook iets over hem te vertellen heeft.

Kun je het verzet van je zoontje wel begrijpen?

Ik denk dat het belangrijk is om je af te vragen want heeft je zoontje nu nodig om (eerst) tot rust te kunnen komen. ( want het accepteren van je vriend zit er voor nu niet in en dwingen zal averechts gaan werken).

En hoe belangrijk is het eigenlijk dat hij NU naar vriend luistert.

Is dat in het belang van je zoontje of meer "het idee van gezinsbelang".

27-01-2014 15:16:02 door *faith*
Kaat wrote on 27-01-2014 15:18:
De band met zijn eigen vader is vrij goed. Hij ziet hem graag en gaat altijd met zin naar zijn vader toe, wat ook erg belangrijk is. Daar mogen ze laat opblijven en lekker donderen, al ziet zijn vader sinds kort nu ook wel in dat hij meer structuur nodig heeft.
Ik begrijp het verzet helemaal, het is absoluut niet makkelijk voor hem, zoals ik al zei was ik heel toegeeflijk en heb ik de dingen niet goed aangepakt na de scheiding (mijn zoontje was toen 2). Nu ben ik een stukt strikter, en voor hem is dit samen gevallen met het samenwonen, en, logischerwijs voor een kind van 4, vindt hij dat niet leuk.
Maar dat neemt niet weg dat we regels moeten hebben in huis, en dat ook hij zich daaraan moet houden, en dat is moeilijk omdat hij zich hiertegen blijft verzetten.
Het belangrijkst voor nu is dat hij naar mij luistert, dat begrijp ik nu ook, en daarna kan de rest pas volgen. Maar het moeilijk is dat hij continu de grens overschrijdt als we allemaal samen zijn, ook als ik degene ben die ingrijp, en dat kan niet. Voor hem moeten dezelfde regels gelden als voor de andere kinderen en dat maakt het zo moeilijk.
wrote on 27-01-2014 15:50:
madelive wrote:
[...]
En wat apart dat jij nou altijd nèt langs komt fietsen als het hier zo "gezellig" is

Misschien ben ik Kaat wel....
wrote on 27-01-2014 16:01:
Kaat wrote:
Het belangrijkst voor nu is dat hij naar mij luistert, dat begrijp ik nu ook, en daarna kan de rest pas volgen.

Misschien is het een idee om naar elkaar te luisteren. Jij net zo goed naar je zoontje als andersom.

Want natuurlijk gelden alle regels hetzelfde voor iedereen. Maar een kind dat positief aandacht trekt, is makkelijker positief aandacht terug te geven. Dit geldt ook voor het negatieve. Hoe negatiever hij doet, hoe negatiever jij (en je partner?) terug reageren. En zo wordt één kind uit een gezin met meerdere kinderen een 'lastig kind'.

Je kunt deze cirkel doorbreken door goed naar hem te luisteren en te vragen wat hem precies dwars zit. Doe dit op een moment alleen met hem. Neem de tijd, ga een middagje alleen met hem weg, vraag eens door en erken zijn gevoel.

Wellicht hebben jullie met zijn 2-en meer met elkaar uit te zoeken/vinden dan gelijk al mannendingen doen. Als dat eerste goed zit, volgt dat tweede vanzelf.
*faith* wrote on 27-01-2014 16:04:
Goed dat je de leiding neemt en ik denk zomaar dat je nog een lange adem zal moeten hebben maar dat luchtig houden is wel een mooi begin.

Fijn dat de band tussen vader en zoon goed is, het zo wel goed zijn als de structuur bij vader en bij jullie niet te veel afwijkt op dit moment voor jullie zoon. Kun jij goed met je ex overweg dat jullie hierover kunnen overleggen?

Ik denk dat nu alle kleine beetjes kunnen helpen om alle veranderingen voor je zoon behapbaar te maken.

Kijk ook nog eens naar de regels die jij en je vriend gesteld hebben, misschien zit daar ook nog iets waar een kleine aanpassing mogelijk voor je zoon positief zal uitwerken.

Krijg jij ook handvaten aangereikt van de psycholoog over hoe het beste nu te handelen met je zoontje?

Lange adem maar ik denk dat je met kleine stapjes een heel eind in de goede richting gaat komen
*faith* wrote on 27-01-2014 16:06:
ÉchteSuus wrote:
[...]

Wellicht hebben jullie met zijn 2-en meer met elkaar uit te zoeken/vinden dan gelijk al mannendingen doen. Als dat eerste goed zit, volgt dat tweede vanzelf.

Hier kan ik het helemaal mee eens zijn. Bespreek, benoem, praat, vraag en luister met en naar je kind

27-01-2014 16:09:43 door *faith*
*faith* wrote on 27-01-2014 16:14:
ÉchteSuus wrote:
[...]

Misschien ben ik Kaat wel....

Nee toch.......
nelly wrote on 27-01-2014 16:22:
Kaat wrote:
Hallo allemaal,

Sorry, ik dacht te zien in mij mail wanneer ik antwoord had. Ik dacht, ik neem toch eens even een kijkje en nu zie ik dat er al vele reacties geweest zijn, niet allemaal van toepassing op mijn situatie, maar toch .....
Over het snel samenwonen ...., wij zijn inderdaad na 9 maanden gaan samenwonen. Alles verliep goed met de kids, ook zij hebben enige inspraak gehad hierin, voor zoverre dat kan, en ze waren er ook enthousiast over. De omstandigheden waren zo dat dit beter leek op dat moment. Op financieel gebied maar ook op het gebied van samen zijn, wat erg moeilijk is in te plannen wanneer je vier kinderen hebt. Ik was zelf op zoek naar een nieuwe woning, kreeg een woning aangeboden waarin wij de ruimte hadden om voor alle kinderen een eigen kamertje te maken, en het leek ons op dat moment verstandig om hier gelijk 'ons huis' van te maken.
De psycholoog heeft inderdaad ook gesprekken met Mike alleen, en de dingen die zij zegt, lijken te kloppen. Ik ben in het verleden zeer toegeeflijk geweest, daar heb ik mijn fouten in gemaakt, en hier ben ik nu hard mee bezig, wat niet altijd even makkelijk is.
Wij doen ons uiterste best met en voor Mike, en zo ook voor onze andere kinderen.
Ik vind het erg moeilijk om nu te reageren, ik vroeg om ervaringen en/of adviezen, maar voel mee meer aangevallen dat iets anders ....

Toch bedankt voor jullie reacties, en ik zal de site nu beter in de gaten houden ...

...

Hiermee bevestig je 1 van mijn vermoedens waarom jullie al vrij snel samen gingen wonen.
Ik wilde het niet zeggen, maar je bent zelf eerlijk genoeg om dit te zeggen. Dat kan ik waarderen.

Soms hebben mensen van een buitenstaander/objectief iemand een schop onder je hol/andere kijk op de zaak nodig.

Verplaats je iets meer in je zoontje. Net als Laksa al zei, het is niet meer terug te draaien. Jullie wonen al samen.
Een samengesteld gezin hebben is sowieso moeilijk.
En dat je/jullie je best doen geloof ik zonder meer.
nelly wrote on 27-01-2014 16:23:
ÉchteSuus wrote:
[...]

Misschien ben ik Kaat wel....

Of ik!
Kaat wrote on 28-01-2014 09:46:
Dank jullie wel voor jullie reacties Het klopt inderdaad dat ik van de psycholoog ook tips krijg van hoe ik het beste kan handelen. Ik moet steviger in mijn schoenen staan en niet zo onzeker zijn. Hier doe ik mijn best voor en merk ook wel dat het (al zijn het maar kleine dingetjes) effect heeft. Ook praat ik inderdaad veel met hem over de situatie en hoe hij zich daarbij voelt en wat hij zou willen. Dit doen we ook met de andere kinderen want het is voor hun allemaal niet gemakkelijk. Ook regelmatig een op een aandacht en ze de kans geven te zeggen wat ze voelen en denken.Ik heb het vertrouwen nu dat het allemaal wel goed zal komen, maar dat het wel een tijdje kan gaan duren.
*faith* wrote on 17-02-2014 23:40:
Mooi dat je ook tips van de psycholoog krijgt. Het is al een paar weken geleden, hoe is het nu ?

This is the no-script version of the 1Ouder forum. If you have javascript enabled, please click here.

Designed by SLIM Web Architecture

1 ouder