1Ouder
1Oudergezin
Weduwe / weduwnaar
Opeens het besef, ik kan door!
- jolij wrote on 15-08-2013 10:43:
Alhoewel ik niet zo vaak meer schrijf wil ik toch iets met jullie delen.
Half juli stapte ik in mijn auto om in mijn eentje naar De Morvan te rijden en deel te nemen aan een cursus zomerzingen en songwriting.
Een eerste poging om helemaal alleen op vakantie te gaan, ook al was het 'maar' een week.
En daar zat ik, 800 km voor de boeg, niemand mee en geen idee wie of wat ik zou aantreffen. Ik was nog niet in België en ik voelde al hoe lekker het was om even 'los' te zijn. Tijd vloog voorbij en zelfs toen ik letterlijk de weg kwijt was omdat de coördinaten niet bleken te kloppen en ik 2 uur lang door een doodstille Morvan tufte, ging dat gevoel niet weg.
Ik kwam pas om 20.30 uur aan, net op tijd om nog mee te kunnen eten. Geslapen in een tent, doodstil was het en het besef, ik doe dit echt alleen en voor mezelf.
De volgende dag de andere cursisten ontmoet, 's ochtends gezongen en 's middags een uitleg hoe dat nu eigenlijk gaat, een lied schrijven. En waar ik vooral voor het zingen kwam, heb ik tot mijn eigen verbazing de dagen erna een liedje geschreven, tekst en muziek. En dat liedje ontstond door het gevoel dat ik had onderweg. Dat zelfs toen ik de weg kwijt was ik het idee had, ik zing weer mee, ik doe weer mee!
Opname gemaakt, op de laatste avond hebben we allemaal ons liedje gezongen voor alle anderen die er ook waren (80 man), ik die nooit solo durf te zingen stond daar met mijn eigen kleine liedje.
En sommige mensen huilden, schijnbaar begrepen ze wat ik bedoelde, zonder dat ze iets van me wisten.
Na een week ben ik doorgereden naar het zuiden en voor het eerst teruggegaan naar de plaats waar we zo vaak op vakantie gingen en onze laatste zorgeloze week doorbrachten. Daar werd het een zoete inval met vriendinnen, zoon en een vriend van hem. Maar ook een aantal dagen waarin zoon en ik alleen waren en het hardlooprondje van R. hebben gelopen, stilgestaan op de plek waar hij altijd stilstond om van het uitzicht te genieten. En wat was het heerlijk om terug te zijn!
4 jaar verder, nooit gedacht dat ik me weer zo zou kunnen voelen.
Het besef: ik doe weer mee!
Verder zonder lief, maar met liefde voor het leven... - Ina wrote on 15-08-2013 11:17:
Ontroerend, Jolij....en wat fijn dat je dit zo ervaren hebt!
'Innerlijke rust is het hoofdkenmerk van geluk' - de Dalai Lama - dylaan wrote on 18-08-2013 03:05:
Wat een mooi reis verslag Jolij.
Ik heb het net als Ina met ontroering gelezen. Ook fijn dat je het hier met ons wilt delen. Doet me goed dat je het zo ervaren heb. IK DOE WEER MEE.
Kunnen genieten en mooie herinneringen ophalen op plaatsen waar je eerder met je lief bent geweest. Ik heb er zo'n mooi beeld bij.
Dank je wel.
Liefs Dylaan
18-08-2013 03:09:46 door dylaan - tenny wrote on 04-09-2013 23:19:
Ha Jolij,
Ik snap zo goed wat je schrijft, het is zo mooi om niet meer aan de zijlijn te hoeven staan, maar "mee te doen". Het verliezen van je maatje, je zielsverwant is verschrikkelijk, maar het hervinden van de levenskracht en lust getuigt van veerkracht. Heerlijk om ook de mooie verhalen hier te lezen. Denk dat het misschien een luikje opent voor mensen die nog zo in het begin van het verlies zitten of misschien ergens vast gelopen zijn!
Leven is weer mooi, heel anders, niet zelf gekozen, maar toch weer waardevol. Je doet weer mee!
Heerlijk om te lezen!
xxx Tenny - sietske wrote on 31-10-2013 02:56:
Ik ben een hele poos niet hier geweest, dus ik lees het nu pas.
Wat een mooi verhaal Jolij, ik lees het met tranen in mijn ogen; ik gun het je zo!! Wat zal dat een mooie en moeilijke vakantie zijn geweest, ik leef achteraf met je mee. Hele dikke kus!
Hold on, hold on tightly... rise up, rise up, with wings like eagles - marieke wrote on 04-11-2013 23:18:
Hallo Jolij,
Heel toevallig dacht ik net: Kijk nog eens op het 1 ouder forum! Toen zag ik jouw bericht. WAT SUPER GEWELDIG VAN JOU
Wat kun je daar weer trots op zijn. En dan een eigen liedje zingen voor zo'n 80 mensen, wauw!
Dit is echt een opsteker! ga zo door!
Lieve groetjes
Marieke
- jolij wrote on 25-11-2013 21:34:
Wat een lieve reacties van jullie. Ook ik kom hier niet zo vaak meer... Maar denk wel aan velen van jullie. Want dit was toch de plek waar ik me direct veilig voelde. Toen ik mijn berichtje schreef voelde ik me top. Daarna is het een tijd minder goed gegaan. En nu weer wat bergopwaarts. Ik leer het wel... En Sietske: volgende keer kom ik dansen (of bestaat je uitje niet meer?)
Verder zonder lief, maar met liefde voor het leven... - nelly wrote on 07-12-2013 11:11:
Jolij, wat een ontroerend verhaal. Wat moet dat een fijn gevoel geweest zijn.
- sietske wrote on 23-01-2014 00:35:
Lieve Jolij,
Jij mag altijd komen dansen bij mij!
(maar ik zal eens kijken wanneer de eerstvolgende dansavond is)
Hold on, hold on tightly... rise up, rise up, with wings like eagles - jolij wrote on 18-02-2014 21:57:
Ach en dan heb je weer een periode waarin het een stuk minder gaat. Mijn lieve vriend, man van mijn vriendin is overleden. En wat een verdriet...ik doe mijn stinkende best om haar te steunen, heb afgelopen zaterdag gesproken op de uitvaart, maar vlieg zelf ook weer gierend uit de bocht. Niet eens omdat alles terugkomt, maar wel omdat het verdomd moeilijk is om een groot verlies in je eentje te verwerken. Lees net de aanmelding hierboven en weet de juiste woorden niet te vinden. Ik hoop dat er anderen zijn die reageren!
Verder zonder lief, maar met liefde voor het leven...
This is the no-script version of the 1Ouder forum. If you have javascript enabled, please click here.
Designed by SLIM Web Architecture